W ramach Małopolskiego Konkursu Fotograficznego „Leśne inspiracje”  udział wzięli: Karol Wielgus z klasy III a i Eryk Fido z klasy V a. Organizatorem konkursu było: RDLP w Krakowie, 16 nadleśnictw, oraz Kuratorium Oświaty w Krakowie. Motywem przewodnim konkursu było drzewo. Zadaniem uczniów biorących udział w konkursie było artystyczne pokazanie na fotografii charakterystycznych drzew rosnących na terenach leśnych Małopolski.

Celem konkursu było odnalezienie drzew mających szczególne rozmiary, wyjątkowy pokrój, nietypową budowę, związanych z legendą, wydarzeniem, historią, znaczących dla  życia lokalnej społeczności.

W konkursie udział brały maksymalnie trzy zdjęcia jednego autora. Do każdego zdjęcia dołączony był krótki opis zawierający informacje o:

a)    lokalizacji drzewa – miejscowość, opis gdzie rośnie, jak wygląda, opis historii czy wydarzenia, z którym jest związane ( opis na jednej kartce formatu A – 4)

b)    każde zjecie (odbitka i plik cyfrowy) minimalny format A- 4 na papierze błyszczącym.

Szkolni koordynatorzy konkursu dostarczyli prace do Nadleśnictwa w Dąbrowie Tarnowskiej, które spośród nadesłanych prac wybierze 3 i prześle je do Krakowa.

Poniżej prace naszych uczniów:

W rejonie Filharmonii Krakowskiej na krakowskich plantach rośnie bardzo ciekawe i okazałe drzewo - platan klonolistny. Jest on pomnikiem przyrody wpisanym do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody.

Platan klonolistny znany jest w Europie od około 1700 roku. Prawdopodobnie platan klonolistny nie występuje naturalnie, gdyż jest sztuczną krzyżówką platana wschodniego
i zachodniego. Dzięki wielu zaletom zyskał ogromną popularność w wielu krajach Europy Zachodniej i Środkowej - głównie jako drzewo parkowe i alejowe w miastach. W Polsce spotyka się stare, potężne platany o szerokich koronach, w wielu parkach. Platany są drzewami długowiecznymi, żyją 200-400, a nawet 500 lat. Krakowski okaz liczy sobie ponad 130 lat.

Platan klonolistny to drzewo wielkości do 35 metrów. Ogromny pień tego wysokiego i bardzo okazałego drzewa liściastego przekracza 2 metry średnicy, a korona starych drzew może osiągać imponującą szerokość 30 metrów. Stawia to platana klonolistnego w ścisłej czołówce najbardziej rozłożystych drzew świata. Tak duża szerokość korony jest uzyskiwana dzięki oparciu jej na kilku potężnych, ale przede wszystkim bardzo długich i rozłożystych konarach, które w dolnych partiach korony biegną często niemal poziomo.

Liście platanu przypominają liście klonu, stąd polska nazwa drzewa. Młode listki pokrywa szary kutner – włoski chroniące przed czynnikami atmosferycznymi. Jesienią liście przebarwiają się na kolor intesywnie żółty lub żółtopomarańczowy.

Niepozorne kwiatki platanu skupione są w kwiatostany przypominające niewielkie pompony. Zwisają one na długich szypułkach, najczęściej po dwa lub trzy.

Wśród innych drzew parku platany wyróżniają się szczególnie, gdyż są to drzewa bez kory. Nietypowa kora stanowi ich największą ozdobę, a zarazem niezawodny znak rozpoznawczy. W młodości nie wyróżnia się ona wprawdzie niczym specjalnym - jest szara i lekko chropowata, szybko jednak zaczyna się łuszczyć charakterystycznymi wielkimi, cienkimi płatami o nieregularnych kształtach, które odpadając pozostawiają na pniu i konarach równie wielkie, jasne, żółtawobiałe łaty. Sama kora jest jasnoszarobrązowa lub w kolorze kawy z mlekiem; jest ona zawsze cienka i gładka.

Drewno platanów jest trwałe, mocne i ciężkie oraz bardzo efektowne. Stanowi jeden z najbardziej cenionych w przemyśle meblarskim gatunków drewna; jego masywna, brunatna twardziel jest używana do produkcji wysokiej jakości mebli i okładzin, natomiast z jasnego bielu wyrabia się forniry.

Dąbrowskie dęby

Moja  fotografia przedstawia okazałego dęba szypułkowego.  Jest to drzewo charakterystyczne i szczególnie znaczące dla  miejscowości w której mieszkam – Dąbrowy Tarnowskiej leżącej w południowo – wschodniej części Polski, w województwie małopolskim, koło Tarnowa, gdyż nazwę swą Dąbrowa Tarnowska wywodzi od porastających przed wiekami te okolice lasów i gajów dębowych, zwanych dąbrowami.  Na kartach historii pojawiały się nazwy: Dambrawa Wielka (Dambrawa Magna) oraz Dobrowa aż do końca wieku XVII. W ostatnich czasach Dąbrowa, dla odróżnienia od innych miast o tej samej nazwie, otrzymała nazwę urzędową Dąbrowa Tarnowska.  Sfotografowane drzewo rośnie w Dąbrowskim Parku Miejskim licznie odwiedzanym przez wszystkich mieszkańców miasta. Dąb to drzewo szczególnie cenione. Już od starożytności jest atrybutem siły, wytrzymałości i długowieczności, osiąga nawet 1200 lat, wyrasta do 40 metrów wysokości. Jest drzewem liściastym z rodziny bukowatych.  Przedstawiony na fotografii dąb rośnie w centralnej części parku,  ma szarą, nieco spękaną korę. Ma około 35 metrów wysokości i jest nieco pochylony. Jego wygląd  sprawia majestatyczne wrażenie a jego liście odgrywają  istotną rolę w symbolice kultury miasta. Jego liście są szersze w górnej części na krótkich ogonkach  nieregularnie klapowane. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja, jego owocami są żołędzie, które zebrane są po kilka na długiej szypułce. Warto wiedzieć, że dębina leżąca długo w wodzie przybiera czarną barwę, toteż w tym miejscu należy wspomnieć, że właśnie w  Dąbrowie Tarnowskiej jest Muzeum Agatów i Skamieniałości Drzew, gdzie znajduje się największy w Polsce okaz Czarnego Dębu, który ma ponad 6 m obwodu i 2 m . średnicy, a waży ponad 15 ton. Dąb odgrywa znacząca rolę dla życia lokalnej społeczności. Organizowane są imprezy okolicznościowe takie jak: np. „Dębowe Lato”, dębowe konkursy dla dzieci, w czasie których uczestnicy mogą wykazać się wiedzą na temat dębów i Dąbrowy Tarnowskiej. W Publicznej Szkole Podstawowej nr 2 im. Mikołaja Kopernika w Dąbrowie Tarnowskiej, w której uczę się corocznie organizowane jest Święto Drzewa, w czasie którego sadzone są dęby. Pierwszy zasadzony na szkolnym podwórku dąb otrzymał imię „Dabrosław”, co jest odzwierciedleniem jak ważne znaczenie maja dęby dla dąbrowskiej społeczności, co zaszczepiane jest dzieciom już od najmłodszych lat. To istotne znaczenie dębu dla życia lokalnej społeczności starałem się przedstawić symbolicznie na mojej fotografii, gdzie na tle okazałego dębu, w prawym dolnym rogu umieściłem widok nowo posadzonego dębu „Dąbrosława” przez uczniów szkoły wraz z przedstawicielami lokalnych władz i Nadleśnictwa Dąbrowa Tarnowska.

Jesionowa ławeczka

                   Fotografia przedstawia nietypową sylwetkę jesionu znajdującego się w Miejskim Parku w Dąbrowie Tarnowskiej położonej w południowo-wschodniej części Polski, w województwie małopolskim na pograniczu Pogórza Karpackiego i Kotliny Sandomierskiej. Ze względu na jego oryginalną budowę i wyjątkowy pokrój jest znane niemal przez każdego mieszkańca miasta, w którym mieszkam. Swą budową przyciąga spacerujących ludzi, gdyż przypomina parkową ławeczkę i zachęca do odpoczynku i zabawy. Drzewo to, według mnie, jest wyjątkowe, gdyż wygląda tak jakby rosło w poziomie, a nie w pionie. Przyglądając się budowie tego drzewa można odnieść wrażenie, że z jego pnia wyrasta drugie drzewo. Jego liście są duże, nieparzystopierzaste i składają się z dziewięciu – piętnastu listków, które są podłużnie jajowate, zaostrzone, nierówno piłkowane, siedzące z owłosionym głównym nerwem. Jego kwiaty wyrastają z pąków bocznych zeszłorocznych pędów, tworząc wiechę. Kwitnie przed rozwojem liści od kwietnia do maja. Jego owoce to jednonasienne podłużne, spłaszczone orzeszki ze skrzydełkiem umożliwiającym rozsiewanie przez wiatr. Opadają z drzewa od późnej jesieni przez cała zimę.Pełni funkcję ozdobną i jest jednym z najbardziej eleganckich pod względem pokroju drzew w parku. Jego długi pień wije się niczym „wąż” w parkowej alejce. Jako ciekawostkę warto wspomnieć, że jesion występuje w wielu mitach i legendach starożytnych ludów jako obdarzony magiczną mocą. Pewnie też i dlatego wiele dąbrowskich, zakochanych par siada na jego niezwykłym pniu - „jesionowej ławeczce” licząc na to, że przyniesie im szczęście  w miłości i spełnienie marzeń.